Mistige Tijden 7460.1
| ◀ | Nieuws uit Taratai. Nummer 17 — Voorjaar 7460 |
▶ |
Opmerkelijke twist affaire Lening: Minister van Geheime Affaires ontslagen – Stelin en Ligan weer vrijgelaten
Mistel – Velen waren verrast dat de gerenommeerde messores Bankel Stelin en Arsenik Ligan enige tijd na de verwikkelingen rondom de vergiftiging van Voldemort Lening ineens waren gearresteerd door het Ministerie van Geheime Affaires en in hun kerkers verdwenen. Ogenschijnlijk was er niet eens een onderzoek ingezet door het ministerie. Zij had eerder verkondigd dat het om een ‘ongelukje’ ging, maar het lijkt erop dat men dit had gedaan om de daders een rad voor de ogen te willen laten draaien, teneinde in de hoop dat zij een fout zouden maken. Stelin en Ligan waren voor de hand liggende verdachten. Zij waren publiekelijk naar buiten getreden om Lening zwart te maken. Toen zij uit het niets werden gearresteerd vroegen velen zich af of zij daadwerkelijk bij de affaire betrokken waren. Was het hubris of waren zij zondebokken? Zij hadden het doen lijken alsof Lening geen vrienden had, maar het is algemeen bekend dat Lening met zijn rijkdom wijd en zijd zaken had gedaan. Niet iedereen wilde openlijk toegeven dat zij nog altijd hartelijke of, meer waarschijnlijk, financiële banden met Lening hadden.
Weken lang bleef het stil. Advocaten van het tweetal kregen geen toegang tot hun cliënten. Naar verluidt komt die optie niet voor in de protocollen van het ministerie. Er kwam ook geen nieuws vanuit de Fida. Sowieso valt het Ministerie van Geheime Affaires onder de verantwoordelijkheid van de Mizere, maar waar het de rechtspraak betreft, en in dit geval de arrestatie van belangrijke personen, kan de Ensa hier invloed op uit oefenen. Wel konden we zien dat het een komen en gaan was van personen van gewicht bij het Terzwane (het paleis van de Mizere, red.).
Velen wachtten in spanning af totdat er ineens een aankondiging kwam. De Mistonere van Geheime Affaires, Grubel vin Naspel, was per direct ontslagen. De messores Stelin en Ligan werden direct in vrijheid gesteld, volgens velen een unicum in de historie van het Ministerie van Geheime Affairs, al vonden wij in onze archieven andere gevallen. Geen van deze was echter van een dergelijke publieke aard als deze affaire.
De voormalige minister was in geen velden of wegen te bekennen. Volgens bronnen was hij via een alternatieve route begeleid naar zijn huis en houdt hij zich nu verre van alle contacten. Niet dat dit anders was dan voorheen. Ook Stelin en Ligan waren niet voor commentaar beschikbaar. Zij zijn aan het herstellen van hun gevangenschap, maar een woordvoerder liet weten dat zij het goed maken en dat zij beter zijn behandeld dan verwacht. Mogelijk was men binnen het ministerie niet helemaal zeker van haar zaak.
Er gaan nu allerlei geruchten de ronden dat er sprake was van een machtsstrijd binnen de Mize, tussen medestanders van de Wirte en zij die verbonden waren met Lening. Zonder het leiderschap van Lening vormden de laatsten geen eenheid. Dit was een vergeldingsactie zonder echt doel. De Wirte kon deze zwakte gebruiken om de situatie naar haar voordeel te draaien. Er was geen sluitend bewijs en Vin Naspel had zich laten beïnvloeden, een faux pas die zijn positie als Mistonere onhoudbaar maakte. Had hij inderdaad banden met Lening? Niemand binnen de regering heeft daar enige uitspraken over willen doen. Allen negeren de pers en beantwoorden geen vragen. Zij verwijzen door naar de Mizere bij wie de laatste autoriteit ligt. Al met al lijkt het erop dat de Wirte de eerste slag gewonnen heeft, maar het is onduidelijk met hoeveel overtuiging of dat zij een prijs heeft moeten betalen. Mogelijk wilde men een escalatie voorkomen die onwenselijke schade kon veroorzaken. In dit vroege stadium zijn de machtsverhoudingen nog niet duidelijk en deze behoudende actie kan als doel hebben om twijfelaars naar de zijde van de Wirte te doen keren.
Toegang tot Oreva langzaam weer opengesteld
Krawal – Na meer dan een jaar dat de grenzen met Oreva praktisch gesloten waren is deze geleidelijk weer opengesteld voor handelaren en pelgrims. Dit na langdurig protest. Naar verluidt konden de eerste handelaren en pelgrims pas weer de grens over steken na het betalen van de juiste bedragen aan de juiste personen. Uiteindelijk leden de grensstaten ook aan het gebrek aan handel en pelgrims die hen van inkomsten voorzien. Het risico van een inval woog lange tijd meer op tegen de terugval in de handel. Vooral in Fatomia werd de situatie dringender nadat er onrust ontstond in het naburige Uluga, waardoor de handel via die route ook werd verstoord en terug viel. Uiteindelijk werden de onderlinge steden het eens om het beleid te wijzigen. De doorstroom van handelaren en pelgrims is echter nog niet terug op het oude niveau. De situatie in Oreva is nog altijd onduidelijk. Er is duidelijk veel onrust in de politieke situatie in het land. Het is niet duidelijk wie de macht daadwerkelijk in handen heeft en of de eenheid nog intact is. Er is veel ontevredenheid. De oude leefstijlen botsen met de nieuwe die zijn geïmporteerd uit de beschaafde wereld, terwijl de welvaart weinig verbeterd is. Men is zeer afhankelijk van buitenlandse inkomsten.
Albasten Huis van Trumputin in Mistel onteigend
Mistel – De tegenslagen voor de bekende verslaggever Trumputin stapelen zich op. Het was niet algemeen bekend dat hij over een residentie beschikte in Mistel. Dit stond bekend als het Albasten Huis vanwege haar witte kleur. Het was niet de eigendom van Trumputin maar hij had het in bruikleen gekregen. Men ging er van uit dat het in bezit was van een rijke industrieel of bankier, maar alle tekenen wijzen er op dat het in feite eigendom was van de staat. Vermoedelijk is het na het Beleg van Mistel overgenomen door de staat toen de eigenaren niet meer terug kwamen. Het is bekend van andere gebouwen dat dit is gebeurd, maar blijkbaar heeft men op grotere schaal toegeslagen, mogelijk om te voorkomen dat willekeurige personen zonder wettige claim allerlei waardevolle gebouwen over namen. Het huidige inwonertal van Mistel ligt nog ver onder dat van voor het Beleg. Veel huizen en gebouwen staan nog leeg. Er zijn extra parken opgezet om een aantal lege wijken geheel te verwijderen, maar dit betrof vooral krottenwijken.
Hoe het ook zij, klaarblijkelijk is er vanuit de regering een opdracht gekomen om de verschillende gebouwen die in eigendom zijn van de staat door te lichten. Dit waarschijnlijk vanwege de affaire waarin het Ministerie van Geheime Affaires allerlei gebouwen gebruikte die konden worden uitgeleend aan verschillende personen die niet eens staatsburger waren. Het overschot aan gebouwen maakte haar mogelijk laks of mogelijk werd er een extra centje aan verdiend.
Navraag bij de buren liet ons weten dat Trumputin voor zover zij dat hadden meegekregen niet vaak aanwezig was. Wel hadden zij meerdere klachten ingediend. Zo had hij de muren rondom de residentie laten verhogen en om dit te kunnen doen had hij verschillende bomen laten kappen. Volgens de buren was de kwaliteit van de verhoging abominabel. Het was een goedkoop flodderwerkje. Met de kap van de bomen is ook een deel natuurlijke schaduw verdwenen. Wat hen vooral tegen de borst schoot was dat Trumputin het huis oranje was gaan verven en dan nog een van een spuuglelijke variant. Men is opgelucht dat hier een einde aan is gekomen.
De hele zaak kwam in de openbaarheid toen een van de buren bezoek kreeg van een staatsambtenaar die informeerde naar de eigenaar van het Albasten Huis. Enige dagen later kwam er een hele groep mannen die de poort open braken. Blijkbaar bevonden zich enkele bewakers in het huis want hierna volgde een handgemeen dat snel werd beslecht. De bewakers werden afgevoerd. Enige tijd later werd gezien dat er allerlei spullen meegenomen werden. Dit leek vooral om documenten te gaan. Enkele gardisten van de Sibewart (de stadswacht, red.) bewaakten de poort totdat het slot vervangen kon worden. Twee gardisten bleven hierna nog enkele weken het terrein van het Albasten Huis bewaken.
Dit alles lijkt er op te wijzen dat Trumputin geen gebruiken meer zal kunnen maken van het Albasten Huis. Voor zover bekend is hij niet tot ongewenst persoon verklaard, maar zal hij nu niet meer kunnen genieten van de voordelen die hij eerst in Mistel bezat.
Hiermee was het verhaal nog niet ten einde. Enige dagen na deze gebeurtenissen verscheen op het centrale plein op het eiland Torst (waar de Mizal en de Mizere resideren, red.) een klein podium vlak voor de Wergaten (het centrale overheidsgebouw midden op het plein, red.). Dit trok van nature veel belangstelling. Een kleine kale man verscheen op het podium. Hij verklaarde dat hij Rudel Gulibal was, de juridische raadsman van Trumputin. Hij verkondigde dat Trumputin onheus werd bejegend en het slachtoffer was van een vete binnen de regering. Hij was geheel onschuldig en had zich ten allen tijde netjes aan de regels gehouden. De onteigening van het Albasten Huis was onterecht. Hij was de officiële eigenaar en zij beschikten over de papieren om dit onweerlegbaar te bewijzen. Men moest hem direct weer toegang geven tot zijn huis en hem een genereuze schadevergoeding betalen voor aanzienlijke leed dat hem was aangedaan.
Waarom dit alles publiekelijk werd verkondigd en waarom Gulibal zijn zaak niet gewoon bij een rechtbank had voorgelegd was onduidelijk. Hij verklaarde dat de rechters vooringenomen waren en dat het noodzakelijk was dat de publieke opinie ervoor moest zorgen dat de regering de zaak eerlijk zou behandelen en het Albasten Huis weer terug gegeven zou worden aan Trumputin.
Opper-Ulugheze opstand breidt zich uit naar noordelijk Zirkonia
(Ţonguakuo) — De opstand tegen de traditionele Opper-Ulugheze elite heeft zich verder verspreid in dat land. Pogingen om de opstand te onderdrukken leken hier en daar succes hebben, maar in een aantal gevallen heeft die onderdrukking zelf tot nieuwe opstanden geleid en wellicht alleen maar olie op het vuur geworpen. De onrust is bovendien niet meer beperkt tot Opper-Ulughe zelf, maar heeft zich verspreid naar de Opper-Ulughezen die buiten de landsgrenzen wonen, met name in het noorden van Zirkonia. In alle drie de deelstaten met substantiële Opper-Ulugheze minderheden, Arin, Sowol, en Nuulgeı̯ Batuur zijn opstanden gerapporteerd. Wat precies de eisen van de opstandelingen in noordelijk Zirkonia zijn is op dit moment echter niet bekend, en evenmin is het duidelijk wat de precieze relatie is met de opstand in Opper-Ulughe zelf.
de Zuidelijke Ngandia en de Opper-Ulugheze kwestie
(Ngan Hyu) — Na lang afwachten heeft de 29e Zuidelijke Ngandia, Gbhiir Bhianhsei, eindelijk gereageerd op de Opper-Ulugheze kwestie. Zoals eerder in deze krant gerapporteerd waren Kpoho kloosters aldaar doelwit van de opstandelingen vanwege de alliantie van de Kpoho sekte met de wereldse macht. Mede omdat de overste van het klooster in Hidulabad in een onorthodox commentaar op de Hyumhou Huur suggereerde dat wereldse en geestelijke leiders ook de verantwoordelijkheid hebben om werelds lijden aan te pakken en een zo ideaal mogelijke samenleving te stichten, werd de sekte door opstandelingen niet meer als handlanger van de elite beschouwd (maar dat was niet de enige reden). Echter, omdat dat commentaar zo onorthodox is en indruist tegen de conservatieve Kpoho opvatting dat het een religieuze plicht is om aan wereldse leiders te gehoorzamen, hebben conservatieve Kpoho oversten geëist dat de overste van Hidulabad uit de sekte gezet zou worden.
In een klaarblijkelijke poging tot compromis heeft de Zuidelijke Ngandia, in nogal bedekte termen, gesuggereerd dat de sekte geen formeel standpunt heeft over de juiste interpretatie van de Hyumhou Huur en dat het commentaar door de overste van Hidulabad gezien moet worden als een bijdrage aan het debat over die Huur binnen de sekte, maar heeft hij tevens de opstandelingen in Opper-Ulughe opgeroepen hun verzet te staken en het gezag van de stamhoofden te accepteren. Het lijkt er vooralsnog op dat hiermee binnen de sekte de rust enigszins is teruggekeerd. Conservatieve kloosteroversten zijn weliswaar ontevreden met het compromis, maar accepteren het gezag van de Ngandia. In Opper-Ulughe verkeert de sekte echter nog steeds in een moeilijke situatie. Sommige kloosters hebben zich uitgesproken tegen de opstand en zijn daardoor weer doelwit van de opstandelingen geworden, terwijl andere zich formeel van de sekte hebben afgescheiden en daardoor doelwit van repressie door de stamhoofden geworden. Kloosters worden door omstandigheden gedwongen een keuze te maken in het conflict: de sekte en de heersende macht of de opstandelingen. Als de keuze niet is voor de uiteindelijke winnaar (of er helemaal geen keuze wordt gemaakt) is het effect wellicht het einde van een klooster.
De Tweede Trumpoetintoeter Al is de waarheid nog zo snel, de leugen achterhaalt haar wel
Trumpoetin eist schadevergoeding voor illegale onteigening
Rudel Gulibal, de tamelijk beruchte juridische raadsman van de al even beruchte Misoonse verslaggever D.V.Trumpoetin, heeft aangekondigd dat hij in overleg met zijn cliënt, die thans op een geheime lokatie schijnt te verblijven, waarschijnlijk toch de zaak van de illegale onteigening van Trumpoetins residentie, het Albasten Huis in Mistel, aanhankelijk zal maken bij de rechtbank in Mistel. Alhoewel Gulibal er volgens zijn eigen ervaring van overtuigd was dat het in Misonia niet mogelijk leek te zijn met een eerlijk en onafhankelijk rechtsproces, zeker nu de belangrijkste politieke vrienden van Trumpoetin, waaronder de voormalige Mistonere Grubel vin Naspel door wat Gulibal de duistere krachten in Misonia, ofwel de Wirte, op eenzelfde onwettelijke manier tot aftreden gedwongen waren als waarop de Misoonse overheid het Albasten Huis onteigend heeft, meende hij dat zijn cliënt op deze wijze tenminste een grote schadevergoeding zou kunnen afdwingen. Alleen al het feit dat de onteigening plaats vond op basis van vage aanduidingen zoals "alle tekenen wijzen erop", "vermoedelijk overgenomen door de staat" of "willekeurige personen zonder wettige claim", terwijl Trumpoetin toch Misoons staatsburger is en over de juiste papieren beschikt die aantonen dat hij de officiële eigenaar is, duidt aan dat de Misoonse overheid zoals bekend niet volgens geldende rechtsprincipes te werk gaat. Ook de mysterieuze inbraak in het huis, kort na het bezoek van een onbekende "staatsambtenaar" lijkt daarop te duiden en volgens Gulibal was dat ongetwijfeld het werk van personen in dienst van het Ministerie van Geheime Affaires, en omdat dat ministerie altijd alles geheim houdt was dat een perfekte dekmantel voor de Misoonse overheid. De enige getuige die dat kan bevestigen, voormalig mistonere Grubel vin Naspel, zal nu wel definitief het zwijgen opgelegd worden, zo meende de raadsman, en hij zei ook dat er bij die inbraak aanzienlijke schade aangericht werd aan het eigendom van zijn cliënt en dat ook daarvoor schadevergoeding geëisd zal worden.
Trumpoetin eist diplomatieke hulp na gevangenneming
Nadat onze verslaggever, na zijn geweldige interview met koning Somiųnes in de vorige Trumpoetintoeter, door soldaten des konings weggevoerd werd (in nota bene de zelfstandige staat Löde) naar onbekend oord, was het geruime tijd niet geheel duidelijk waar de heer Trumpoetin zich bevond. Doch volgens onlangs een gesmokkelde brief aan zijn juridisch raadsman Rudel Gulibal te Mistel zou de heer Trumpoetin zich evenwel in de hoofdstad van de Drie Koninkrijken ophouden en daar van de gulle gastvrijheid des konings genieten, alhoewel helaas niet op de comfortabelste plek die deze hoofdstad haar gasten te bieden heeft, want in de brief wordt een duistere kerker in Capoxcos als verblijfplaats genoemd, maar daar wenste de raadsman geen verdere mededelingen over te doen. Wel sprak raadsman Gulibal er schande van dat de Misoonse staat niet beter voor gevangengenomen Misoonse staatsburgers in het buitenland opkomt en ook geen diplomatieke pogingen lijkt te doen om de heer Trumpoetin uit de kerker te bevrijden. Integendeel, zo meende de raadsman, het komt de Misoonse staat ongetwijfeld uitstekend uit dat de heer Trumpoetin in het buitenland gevangen zit, nu hij de Misoonse staat voor de rechtbank daagt vanwege het illegaal inbeslagnemen van zijn bezit.
De Kapitalistische Káratuurse Krant Berichten uit de onafhankelijke Kapitalistische Káratuurse republiek
Káratur verklaart zich onafhankelijk na besluit op Lárim-bijeenkomst
In Muthríl, de hoofdstad van het eiland Káratur, heeft men volgens de laatste berichten, onlangs besloten om zich af te scheiden van het moederland Thurilië en de volledige onafhankelijkheid uit te roepen. Dit gebeurde tijdens een speciale Lárim-bijeenkomst, waar afgevaardigden uit de gehele archipel bijeen gekomen waren om de de chaotische toestand in het land te bespreken, vooral nadat bekend was geworden dat de twee regio´s Móti en Réllas Miríl in het oosten van Thurilië zich onafhankelijk hadden verklaard. Nu ook de macht van het Lotharpaar tanende lijkt, ondanks de ferme taal van Lothares Olilywysy, en de raad van ridders ook op Káratur de bevolking het leven zuur maakt, kwam niet geheel onverwacht het voorstel ter tafel om ook de Káratuurse archipel onafhankelijk te verklaren. Volgens onze korrespondent ter plaatse werd het voorstel met grote meerderheid aangenomen, waarna de voorzitter van de bijeenkomst, Kim Jong-Trump, onder groot gejuich en langdurig applaus de Kapitalistische Káratuurse Republiek uitriep. Het volgende besluit was daarna om voorzitter Kim Jong-Trump als stadhouder van de nieuwe republiek te benoemen, hetgeen voorzitter Jong-Trump aanvaardde. De afgevaardigden stemden tenslotte unaniem voor het voorstel om alle vertegenwoordigers van zowel het Lotharpaar als de raad van ridders uit hun officiële functie te zetten en als persona non grata te beschouwen. Hen wordt enkele dagen de tijd gegeven om het grondgebied van de republiek te verlaten, "en doen zij dat niet dan worden zij gevangen genomen en kunnen zij voor hun leven vrezen," aldus stadhouder Kim Jong-Trump.
Voor ingewijden komt het uitroepen van juist een kapitalistische republiek op Káratur niet helemaal onverwacht, daar voorzitter en nu stadhouder Kim Jong-Trump zeer goed bevriend is met een van de voornaamste pleitbezorgers van het kapitalistische gedachtengoed, de welbekende Misoonse bankier Voldemort Iljitch Lening. Ooit kreeg de heer Lening van voorzitter en nu stadhouder Kim Jong-Trump als blijk van grote vriendschap een van de eilanden in de archipel als persoonlijk eigendom cadeau, waarna Lening op dat eiland een uiterst luxueus verblijf liet neerzetten. Geruchten doen de ronde dat de heer Lening, na zijn ietwat onaangename kennismaking met het justitiële apparaat in zijn vaderland Misonia, zich nu op zijn privé-eiland schijnt op te houden en bovendien gul bijgedragen heeft aan het bekostigen van de nieuwe kapialistische Káratuurse republiek.
Stadhouder Kim Jong-Trump heeft inmiddels een aantal afgezanten naar enkele buurlanden gestuurd, onder andere naar de 35e Dhao Lhaɂa in de hoop dat de regering van Yoğor ook de kapitalistische Káratuurse republiek erkennen zal, maar ook naar het klooster van Thuría Pilír alwaar de voorlopige regering van het vorig jaar afgescheiden Oost-Thurilië zetelt, met het aanbod tot erkenning van de nieuwe staat en samenwerking met Tholofir.
◀ nummer 17 — voorjaar 7460 ▶
Karandis annexeert West-Dogadis
De Karandese regering heeft besloten om het gedeelte van voormalig Dogau, dat een jaar geleden (zie De Spiegel nr 15) onder de controle van ons land werd gesteld, officieel in te lijven bij het koninkrijk Karandis. Volgens eerste minister Kolpertins Pets is dit de beste oplossing voor het waarborgen van de stabiliteit, gezien de verontrustende ontwikkelingen in de rest van wat ooit Dogau was en nadat eerdere ongeregeldheden tot de ineenstorting van de staat Dogau leidde. De meeste parlementsleden stemden vervolgens voor de annexatie van west-Dogau, alhoewel niet unaniemt. Een aantal leden van de Kermis kon zich namelijk niet vinden in het besluit tot annexatie, daar zij vrezen dat Karandis nu in conflict kan raken met het onlangs uitgeroepen Erdeukanaat, ondanks dat de meeste Karandezen van mening zijn dat "De Grote Erdeukan" op dit moment nauwelijks een bedreiging is voor Karandis. De staatkundige status van het gebied is echter ietwat onduidelijk, maar volgens eerste minister Pets zal het gebied vooralsnog onder het bestuur staan van een door de regering en de koning benoemde gouverneur.
nummer 1 — voorjaar 7460 ▶
Erdeukisten grijpen de macht in Thäimen!
Nadat een grote volksmeningte vorig jaar (zie Mistige Tijden 15) het paleis van koning-stadhouderes Lylis in de hoofdstad bestormde en zowel haar als de rest van de koninklijke familie, evenals enkele leden van de regerende raad van adel gevangen nam, leek het land uiteen te vallen in chaos en bestuurlijke wanorde. In de onderlinge machtsstrijd die daarop volgde en bij gewelddadige aanslagen tegen hooggeplaatste personen hebben in het afgelopen jaar talloze inwoners van Dogau het leven gelaten. Op veel plaatsen werden ook pamfletten verspreid met zowel de oproep tot een ware kapitalistische revolutie als tot het herstellen van het priesterlijke bewind en het redden van koning-stadhouderes Lylis uit de handen van opstandelingen, maar volgens de meest recente berichten heeft nu een tot voor kort tamelijk onbekende beweging die zegt het Erdeukisme aan te hangen de hoofdstad Thäimen ingenomen en het Erdeukanaat Dogau uitgeroepen. De leider van de Erdeukisten, een nogal onbekende jarl Tayip Recep uit de afgelegen plaats Iabernithgi in het uiterste oosten van het land, heeft verklaard de enige ware plaatsvervanger van Suqolik in Dogau te zijn en dat alleen de bekering van de bevolking tot het ware geloof het land kan redden. Om zijn woorden kracht bij te zetten, vaardigde hij kort na zijn machtsovername een decreet uit waarin elke uitoefening van het Jechiltische geloof voortaan verboden wordt en dat hij zelf vanaf nu niet als karabijn, maar met de titel De Grote Erdeukan van Dogau aangesproken dient te worden.
Er wordt overigens hevig gespeculeerd over hoe het mogelijk is dat een tamelijk kleine groepering als de Erdeukisten er in geslaagd is om de macht te grijpen. Volgens sommigen is het het meest waarschijnlijk dat Erdeukan Tayip Recep door Sambekistan gesteund wordt met zowel geld als wapens, gezien de oorlogshandelingen van dat land onder het mom van de bestrijding van de gauwdood in Uhh en Dogau, maar weer anderen menen dat het de welbekende Misoonse bankier en nastrever van de kapitalistische revolutie, Voldemort Iljitch Lening is die de Erdeukisten in Dogau geholpen heeft om aan de macht te komen, gezien de kapitalistische leuzen en pamfletten. Ogenschijnlijk is Erdeukan Tayip Recep een opportunist die van beide walletjes eet en niet vreemd is van enige luxe (als een van de tegenstellingen in het Erdeukisme). Ook wordt er verband gelegd met de Orde van Nĕĭvel, verantwoordelijk voor verscheidene politieke moorden in de afgelopen jaren en een opvallend aspect is de zwarte kledij met rode banden waarin veel Erdeukisten zich hullen. Overigens heeft Erdeukan Tayip Recep nog lang niet de controle over het gehele Dogause grondgebied, in het meest westelijke gedeelte van het land bezetten Karandese troepen de kuststreken en in andere delen van Dogau heersen nog tal van lokale potentaatjes, maar in het gebied dat thans door de Erdeukisten gecontroleerd wordt hebben gewapende boeren en burgers onder het scanderen van de leuze "wat Tayip Recep kan, kan alleen de Erdeukan" talloze priesters en adelslieden gevangen genomen of omgebracht en veel van deze gewapende lieden waren in het zwart gekleed en hadden een rode band om hun hals.
Koning-stadhouderes ter dood veroordeeld
Een door het nieuwe Erdeukistische bewind ingestelde rechtbank in de hoofdstad Thäimen heeft onlangs na een kort proces voormalig koning-stadhouderes Lylis en haar man Letarch tot de dood veroordeeld wegens hoogverraad. Ook de twee minderjarige zonen van het koninklijke paar werden veroordeeld, maar gezien hun jonge leeftijd werden zij tot verbanning veroordeeld en zullen binnenkort naar een afgelegen klooster in Uhh gevoerd worden alwaar zij volgens de Erdeukistische leer opgevoed zullen worden. Zowel koning-stadhouderes Lylis als haar man Letarch zouden volgens ooggetuigen hun vonnis zonder ook maar een spier te vertrekken aangehoord hebben en schreden daarna in alle waardigheid en zonder zich iets aan te trekken van het gejoel van het gepeupel op het plein naar het schavot, alwaar de beul met behulp van een zogenaamde gauwdoodmachine vakkundig hun hoofden van hun lichamen scheidde. Daarna was het de beurt van de leden van raad van adel en ook hun hoofden werden door de valbijl van het apparaat snel van de rest van hun lichamen gescheiden, alhoewel het gejuich van het aanwezige volk nu al aanzienlijk minder groot was, daar het onsmakelijke schouwspel gevolgd werd door steeds nieuwe vonnissen en nieuwe terechtstellingen. Naar verluidt lieten die dag een groot aantal adelslieden op deze manier het leven en het lijkt er bovendien op dat dit niet de laatste slachtoffers van de Erdeukistische omwenteling in Dogau zullen zijn, daar Erdeukan Tayip Recep aangekondigd heeft dat alle uitingen van het Jechilte met wortel en tak uitgeroeid dienen te worden.
Erdeukan voert nieuwe kleedvoorschriften in
Om het morele verval onder de inwoners van het Erdeukanaat tegen te gaan, heeft Erdeukan Tayip Recep voorgesteld om voortaan bepaalde kledij te verbieden en richt zich hierbij voornamelijk op de volgens hem uiterst obscene gewoonte van mannen om broeken te dragen. "Een dergelijk onzedelijk gedrag, ongetwijfeld overgewaaid uit de Drie Koninkrijken, net als overigens zoveel andere onzedelijke en nog te verbieden gewoonten, kan niet getolereerd worden en zal vanaf nu verboden worden", zo sprak de Erdeukan onlangs, en voegde hieraan toe dat het verbod natuurlijk niet voor het vrouwelijke gedeelte van de bevolking geldt, alhoewel hij tegelijkertijd juist dat gedeelte der bevolking verbood om voortaan nog rokken te dragen. Ook gaf hij aan dat eenieder, en dit voorschrift gold zowel zowel man als vrouw, voortaan de mond en de neus geheel met een mondkapje diende te bedekken, want zo meende hij, het op onzedelijke wijze in het openbaar vertonen van dergelijke lichaamsopeningen komt, zoals iedereen begrijpt, evenmin overeen met alle morele en zedelijke opvattingen in het Erdeukanaat.